Powrót do Referencje naukowe

Wiedza i nauka

Obraz w treści 1

W imię Allaha, Miłosiernego, Litościwego!

<< Zakazane wam jest: padlina, krew i mięso świni; to, co zostało poświęcone na ofiarę w imię czegoś innego niż Allah; zwierzę zaduszone, zabite od uderzenia, zabite na skutek upadku, zabite na skutek pobodzenia i to, które pożerał dziki zwierz – chyba że zdołaliście je zabić według rytuału – i to, co zostało ofiarowane na kamieniach. I nie wolno wam się dzielić, wróżąc za pomocą strzał, bo to jest bezbożnością. Dzisiaj ci, którzy nie wierzą, są zrozpaczeni z powodu waszej religii. Nie obawiajcie się ich, lecz obawiajcie się Mnie! Dzisiaj udoskonaliłem dla was waszą religię i obdarzyłem was w pełni Moją dobrocią; wybrałem dla was islam jako religię. Kto jednak będzie zmuszony w czasie głodu, nie będąc skłonnym dobrowolnie do grzechu… – zaprawdę, Allah jest przebaczający, litościwy! >> (Koran 5;3)

I. HISTORIA ISLAMU W POLSCE

We wczesnym średniowieczu, pierwszymi muzułmanami którzy dotarli na ziemie polskie byli, podobnie jak w wielu innych regionach świata, kupcy i podróżnicy arabscy. Potwierdzają to archeologiczne znaleziska monet wybijanych przez władców muzułmańskich. Jeden z podróżników Ibrahim ibn Jakub, Żyd pracujący w służbie dyplomatycznej kalifa z Hiszpanii , pozostawił najstarszy opis kraju Mieszka I. Dzieło to znane jest z późniejszego przekazu geografa arabskiego Al-Bakriego.

Jednak historia islamu na ziemiach polskich, której dziedzictwo odczuwamy po dzisiejszy dzień, rozpoczyna się w wieku XIV, wraz z początkami osadnictwa muzułmanów w Wielkim Księstwie Litewskim, związanym z Polską unią. Owymi pierwszymi muzułmanami byli Tatarzy ze Złotej Ordy. Byli to jeńcy, wzięci do niewoli w wyniku wojen Książąt Litewskich ze Złotą Ordą i dobrowolni emigranci, opuszczający swe rodzinne strony z powodu panujących tam okresowo klęsk głodu i walk o władzę, w których nie raz sami brali udział i po przegranej musieli uciekać przed prześladowaniami. Pierwszy potwierdzony historycznie przypadek osadnictwa tatarskiego miał miejsce w 1397 roku, po wyprawie Wielkiego Księcia Witolda w stepy czarnomorskie, na której zdobył wielu jeńców. Później Tatarzy przybywali na Litwę przez XV, XVI i w mniejszym stopniu w XVII wieku. Liczbę Tatarów w XVII w. w Wielkim Księstwie Litewskim i Koronie szacuje się na 15 tysięcy. Podczas bitwy pod Grunwaldem w 1410 r. armię polsko litewską wsparł pretendent do tronu chańskiego w Złotej Ordzie Dżelal-ad-din. Po bitwie wielu jego wojowników pozostało na Litwie. Od początku XVI do lat osiemdziesiątych XX wieku polskimi muzułmanami byli niemal wyłącznie Tatarzy.

Osadnictwo tatarskie od swego początku miało charakter wojskowy. Tatarom nadawano ziemię w zamian za służbę wojskową. Do pierwszych osad tatarskich zalicza się: Kołnołary, Kozakłary, Mereszlany, Prudziany i Sorok Tatary. Znajdowały się one w pobliżu ważnych ośrodków politycznych i gospodarczych, takich jak Wilno, Troki, Grodno, Nowogródek, Kowno, Mińsk, zapewniało to szybką mobilizacje na wypadek wojny. Tatarzy byli społecznością silnie związaną z islamem. Otrzymali względną swobodę religijna, mogli wyznawać islam i w wierze tej wychowywać dzieci, dozwolone były małżeństwa z Rusinkami, Litwinkami, Polkami, wyznającymi prawosławie lub katolicyzm. Zakładano cmentarze na których chowano zgodnie z nakazami islamu. Po otrzymaniu odpowiedniej zgody budowano meczety. Niektórzy pielgrzymowali do Mekki i podróżowali do krajów muzułmańskich. Dopiero Konstytucja 3 Maja 1791 r. potwierdziła muzułmanom wolność wyznania bez praw politycznych. Dopiero Konstytucja Księstwa Warszawskiego z 1807 r., a później Królestwa Polskiego z 1815 r. data muzułmanom pełnie praw politycznych. Tatarzy przyjmowali nowe polskie nazwiska pochodzące od imion swych protoplastów, miejsc zamieszkania lub nazwisk swych chrześcijańskich żon. Później przez wieki muzułmańscy osadnicy, tworząc oddzielne chorągwie, walczyli w wojsku polskim i litewskim, w większości wojen jakie państwa te toczyły. Nie szczędzili krwi by bronić nowo przybranej ojczyzny. Zasłynęli przy tym męstwem i walecznością, przechodząc do chlubnej historii Rzeczypospolitej. W XVI wieku Tatarzy zatracili swój rodzimy język i zaczęli używać na co dzień języka którym mówiło ich otoczenie w nowo przybrałej ojczyźnie tj. języka polskiego, białoruskiego lub litewskiego.

Część ludności tatarskiej na Litwie mieszkała w miastach, trudniąc się rzemiosłem, głównie garbarstwem, furmaństwem (tzn. przewozem ludzi i towarów za pomocą końskich zaprzęgów), hodowlą koni, ogrodnictwem. Zawody te Tatarzy przynieśli ze sobą ze stepu i znad Morza Czarnego – miejsc w których dawniej żyli. Niektórzy pracowali w służbie przy królu i w poselstwach na Krym i do Turcji, jako tłumacze, pisarze i gońcy.

W czasie kontrreformacji sytuacja prawna wyznawców islamu na Litwie pogorszyła się. Zakazano im małżeństw z chrześcijankami, posiadania służby chrześcijańskiej, utrudniano budowę i remont meczetów. Dodatkowo w wyniku licznych wojen w XVII wieku domy i meczety były rabowane i niszczone, ludność Tatarska zubożała i często musiała opuścić swe dotychczasowe miejsca zamieszkania. Skarb państwa zalegał z wypłatą żołdu dla chorągwi tatarskich. Z powodu biedy i złej sytuacji prawnej wyznawców islamu w Rzeczypospolitej Obojga Narodów kilka chorągwi w 1672 r. zbuntowało się i przeszło na stronę turecką. Wydarzenie to nazywa się w historii „Buntem Lipków”. Lipkami nazywano Tatarów z Wołynia i Podola w XVII wieku. By pozyskać dla wojska polskiego rozgoryczonych Tatarów Jan III Sobieski w porozumieniu z sejmem przywrócił Tatarom dawne prawa, a w zamian za zaległy żołd przyznał ziemię w 1679 roku w Studziance, Kruszynianach, Nietupach, Łużanach, Drahlach, Malawiczach, Bohonikach. Jest to początek osadnictwa tatarskiego w obecnych granicach Rzeczypospolitej Polskiej. W Bohonikach i Kruszynianach w województwie podlaskim zachowały się meczety i cmentarze, wybudowane przez tych osadników i ich potomków, czynne do dzisiaj.

W czasach ostatniego króla Rzeczypospolitej Stanisława Augusta Poniatowskiego, Tatarzy kolejny raz dali dowód swej gotowości do poświęceń. Brali oni udział w konfederacji barskiej. W wojnie w1792 roku wzięło udział wielu Tatarów, korpusem armii polskiej dowodził tatarski generał Józef Bielak. Tatarzy uczestniczyli w wielu walkach podczas powstania kościuszkowskiego, m.in. na szańcach Pragi. Po utraceniu przez Polskę niepodległości, muzułmanie razem brali udział w powstaniach niepodległościowych.

Mimo że ludność muzułmańska na olbrzymich terenach carskiej Rosji była dyskryminowana, muzułmanie na ziemiach polskich i litewskich mieli, w czasach zaborów, dużą swobodę religijną. Tatarzy polscy byli grupą preferowaną przez administrację rosyjską na stanowiska urzędnicze i wojskowe. Łatwiejszy był również dla polskich muzułmanów dostęp do szkół. Władze carskie chciały w ten sposób stworzyć z Tatarów muzułmanów lojalną sobie grupę etniczną i kierować nią przeciwko ludności polskiej katolickiej. Tatarzy korzystali z możliwości robienia karier w carskiej armii i administracji, ale nie występowali przeciw swym polskim sąsiadom.

Tatarem, działaczem niepodległościowym był Aleksander Sulkiewicz . W 1892 roku brał udział w tworzeniu Polskiej Partii Socjalistycznej i później do śmierci pozostał jej działaczem, był bliskim współpracownikiem Józefa Piłsudskiego. Będąc urzędnikiem celnym zajmował się przemytem do Polski nielegalnej literatury. To on zorganizował ucieczkę symulującego chorobę psychiczną Józefa Piłsudskiego ze szpitala Świętego Mikołaja w Petersburgu w 1900 roku. Po rozłamie w PPS, Aleksander Sulkiewicz związał się z jej prawicowym odłamem- Frakcją Narodową. Był jednym z założycieli Polskiej Organizacji Narodowej powiecie łódzkim. Aleksander Sulkiewicz zginął w walce w 1916 roku jako żołnierz I Brygady Legionów.

Muzułmanie polscy z zaboru rosyjskiego nie pozostali obojętni wobec innych społeczności muzułmańskich w Rosji Po rewolucji w Petersburgu w 1917 roku powstał Komitet Tatarów Polski, Litwy, Białorusi i Ukrainy, otwarty dla wszystkich muzułmanów byłej Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Związek ten włączył się w działalność polityczną trzydziestomilionowej rzeszy muzułmanów w Rosji (nie są to dane oficjalne imperium rosyjskiego gdyż dane oficjalne podawały tylko liczbę muzułmanów w Rosji wynoszącą 16 mln. osób). Mimo małej liczby polscy muzułmanie, wykształceni na rosyjskich uczelniach odegrali dużą rolę w tej działalności. Polskich Tatarów reprezentował w Wszech rosyjskiej Radzie Muzułmańskiej Aleksander Achmatowicz. Z biegiem czasu stał się on jednym z bardziej znanych bojowników o prawa polityczne i kulturalne ludności muzułmańskiej w Rosji. W 1918 roku premierem, ministrem spraw wewnętrznych i naczelnym dowódcą armii Republiki Krymskiej, która ogłosiła swą niepodległość, był Tatar polski Maciej Sulkiewicz. Tatarzy polscy zajmowali również wiele innych ważnych stanowisk w rządzie, sądownictwie, administracji, wojsku, policji w Republice Krymskiej. Po zajęciu Krymu przez Armię Czerwoną wielu z tych działaczy przeniosło się do Azerbejdżanu i tam uczestniczyło w tworzeniu nowej republiki. Po zlikwidowaniu niezależnej Republiki Azerbejdżanu w latach 1920-1921 przez Armię Czerwoną, część Tatarów wróciła do Polski i do II wojny światowej organizowali oni i kierowali działalnością kulturalną polskich muzułmanów.

Po uzyskaniu przez Polskę niepodległości w granicach polskich zamieszkiwało około pięć i pół tysiąca muzułmanów, większość w województwach Nowogródzkim Wileńskim i Białostockim, mała społeczność muzułmańska mieszkała w Warszawie. Muzułmanie stanowili jedną z najmniejszych grup wyznaniowych w II Rzeczypospolitej. Okres międzywojenny w dziejach islamu na ziemiach polskich odznacza się rozwojem działalności religijnej i kulturalnej. Powołano w 1925 roku funkcję muftiego, kierującego życiem religijnym społeczności muzułmańskiej. W 1925 roku utworzono również Muzułmański Związek Religijny skupiający wszystkich muzułmanów w Polsce, oraz Związek Kulturalno Oświatowy Tatarów Rzeczypospolitej Polskiej. ZKOTRP był organizacją dążącą do polepszenia sytuacji materialnej i rozwoju życia kulturalnego Tatarów polskich, społeczności nierozerwalnie związanej z islamem. Były wydawane książki i czasopisma. Kilku uczniów muzułmańskich wysłano na naukę do Jugosławii i Egiptu. Muzułmanie polscy w okresie międzywojennym podróżują do krajów, w których zamieszkują większe społeczności muzułmańskie, do Egiptu, Syrii, Maroka, Turcji, Jugosławii, Indii, Arabii Saudyjskiej. Widują się tam ze znanymi osobistościami, biorą udział w nawiązywaniu kontaktów dyplomatycznych przez Polskę z krajami muzułmańskimi. Polscy muzułmanie zostają pracownikami polskiej dyplomacji. W latach trzydziestych odżywa wśród Tatarów muzułmanów tradycja służby wojskowej. W 1933 roku utworzono tatarskie drużyny Związku Strzeleckiego. Od 1936 roku, wszystkich muzułmanów poborowych zaczęto przydzielać do I szwadronu 13 Pułku Ułanów Wileńskich. Jednostka ta wzięła udział w kampanii wrześniowej 1939 roku.

II wojna światowa i okres powojenny mocno zmieniły sytuację muzułmanów w Polsce. Tatarzy polscy byli wysiedlani i przemieszczani na tereny syberyjskie. Niektórzy znaleźli się w niemieckich obozach koncentracyjnych.

Wielu Tatarów walczyło na froncie zachodnim jako żołnierze II Korpusu Polskiego oraz na froncie wschodnim w I i II Armii Wojska Polskiego.

Po II wojnie światowej wielu Tatarów osiedliło się w Wielkiej Brytanii, powiększyli swoją kolonię w Nowym Jorku (powstała na początku XX w.) oraz zawędrowali aż do Australii. Kilka rodzin osiedliło się w Turcji.

Większość wielowiekowych osad tatarskich pozostała poza granicami Polski. Wielu muzułmanów przeniosło się, w 1945 roku, na ziemie zachodnie jakie otrzymała Polska po II wojnie światowej, do takich miast jak Gdańsk, Gorzów Wielkopolski, Szczecin, Oleśnica, Piła (w latach sześćdziesiątych jednak, wielu z nich przenosiła się na wschód Polski, głównie do Białegostoku). W 1947 roku reaktywowano Muzułmański Związek Religijny. Z czasem w większych skupiskach muzułmańskich powstały nowe gminy wyznaniowe, w Białymstoku, w Gdańsku i w Gorzowie Wielkopolskim, pozostały też trzy gminy przedwojenne, w Bohonikach, Kruszynianach, Warszawie. W czasie wojny zginęła, lub wyemigrowała za granicę inteligencja muzułmanów polskich. Spowodowało to, że życie kulturalne i religijne wyznawców islamu po wojnie nie przyjęło tak dużego rozmachu jak przed wojną. Dodatkowo działalność kulturalna i kontakty z współwyznawcami za granicą były ograniczane przez władze PRL.

Społeczność muzułmańska w Polsce po II wojnie światowej zmieniała się. Muzułmanie przenosili się ze wsi do miast, na większą skalę niż to miało miejsce przed wojną. Powoli zanikały tradycyjne zawody jak garbarstwo i rolnictwo, muzułmanie polscy zawodowo przestali się odróżniać od ludności polskiej innych wyznań. Muzułmanie polscy zatracali niektóre własne obyczaje i coraz bardziej upodabniali się do ogółu ludności polskiej, z którą na co dzień mieli kontakt.

W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX w. do mieszkających od wieków w Polsce Tatarów zaczęli dołączać nowi przybysze z krajów muzułmańskich, zwiększając liczebność wyznawców islamu w Polsce. Byli to głównie Arabowie podejmujący studia na polskich uczelniach, w mniejszym stopniu imigranci. Większość z nich po zakończeniu studiów wracała do rodzinnych stron, niektórzy jednak zostawali w Polsce na stałe.

Przemiany ustrojowe w 1989 roku rozpoczęły nowy trwający do dziś okres w dziejach islamu na ziemiach polskich.

Fragmenty tekstów i tłumaczeń o Islamie adresowanych do każdego, kto pragnie poznać islam od podstaw jak również zgłębiać jego tajniki dzięki lekturze wysokiej jakości przekładów i opracowań.

II. FILARY WIARY

1. Wiara w Jedynego Boga (arab. Allaha)

Wiara w Allaha Znalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taalawymaga przekonania w Jego istnienie, w to, że tylko Jego należy czcić, że nie ma ani rywali ani Sobie równych w Swoim panowaniu i w boskości i uznania że Allah Znalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taalaposiada piękne imiona oraz atrybuty i nikt nie jest Mu równy. On jest Stworzycielem wszelkich istnień, ich Właścicielem i Jedynym, który zarządza wszystkim. Należy wierzyć w to, że stanie się tylko to, co jest Jego Wolą i On jest Jedynym, który zasługuje na to, aby Go czcić. Allah Znalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taalamówi:

Mów: << On – Allah Jeden, Allah Wiekuisty! Nie zrodził i nie został zrodzony! Nikt Jemu nie jest równy! >>
(Koran 112; 1 – 4)

2. Wiara w Aniołów

Należy wierzyć, że Aniołowie istnieją. Nikt nie wie dokładnie jaka jest ich liczba, za wyjątkiem Allaha, który stworzył ich, by Go czcili. Jedynym zajęciem Aniołów jest bezustanne służenie Stwórcy. Allah Znalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taalamówi:

<< I Mesjasz nie będzie zbyt dumny, by być sługą Allaha, tak jak nie są dumni aniołowie, ci, którzy są blisko dopuszczeni >> (Koran 4; 172)

Aniołowie nie mają żadnych cech, które posiada Allah a więc nie są Jego rywalami, ani dziećmi. Raczej, Allah stworzył je, żeby wykonywały Jego rozkazy. Allah Znalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taalamówi:

<< Oni powiedzieli: << Miłosierny wziął Sobie syna >> Niech On będzie wysławiony! Ależ przeciwnie! To są tylko słudzy otoczeni szacunkiem! Oni nie wyprzedzają Go w słowie; oni działają na Jego rozkaz >>
(Koran21; 26 – 27)

3. Wiara w Boskie Księgi

Należy wierzyć, że Allah Znalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taalazesłał Święte Księgi swoim wysłannikom, aby mogli przekazywać ludzkości prawodawstwo Boskie w celu czczenia Boga i dla uporządkowania spraw ludzkich.

Do tych Ksiąg należą : Suhuf zesłany Abrahamowi Obraz w treści 1, Tora dana Mojżeszowi Obraz w treści 1,

Zabur zesłany Dawidowi Obraz w treści 1, Ewangelia  objawiona  Jezusowi Obraz w treści 1 oraz  zesłany    Muhammadowi  Znalezione obrazy dla zapytania sallallahu alayhi Koran , ostatnia Księga, którą Prorok miał przekazać wszystkim ludziom i która unieważnia poprzednie Księgi.

Koran, to cudowna Mowa AllahaZnalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taala , która została objawiona ostatniemu wysłannikowi Muhammadowi  Znalezione obrazy dla zapytania sallallahu alayhi w jasnym języku arabskim. Recytacja Koranu jest aktem czci. Przekazywany był z pokolenia na pokolenie w niezmienionej formie pisemnie i ustnie. Zaczyna się od sury Al-Fatiha, a kończy się surą Annas. Koran jest konstytucją muzułmanów, z niego czerpią nauki, które organizują zarówno ich życie codzienne jak i religijne. Rożni się od poprzednich Boskich Ksiąg w następujących kwestiach:

Koran jest ostatnią z Boskich Ksiąg, dlatego Allah Znalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taalauchronił go przed zniekształceniami, wypaczeniami, dodatkami oraz wadami do Dnia Sądu Ostatecznego. AllahZnalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taala mówi:

<< Zaprawdę, My posłaliśmy napomnienie i My jesteśmy jego stróżami! >> (Koran 15; 9)

Koran zawiera wszystkie przepisy prawne, które są niezbędne do postępowych przemian społeczeństwa oraz do zagwarantowania wszystkim ludziom ich praw.
Koran jest historyczną relacją objaśniającą inne religie, które zostały zesłane prorokom i wysłannikom od Adama Obraz w treści 1do Muhammada Znalezione obrazy dla zapytania sallallahu alayhi i przekazuje, co wydarzyło się między nimi a ich rodakami.
Koran został zesłany do wszystkich ludzi w celu wyprowadzenia ich z ciemności ku światłu, by mieli możliwość żyć w szczęściu, spokoju i stabilizacji.
Recytacja Koranu, zapamiętanie go i nauczanie jest uznawane za akt czci Boga. Wysłannik AllahaZnalezione obrazy dla zapytania sallallahu alayhi powiedział:

<< Ktokolwiek wyrecytuje jedną literę Koranu, otrzyma dziesięć wynagrodzeń. Nie oznacza to, że Alif, Lam, Mim są jedną literą, ale Alif jest jedną literą, Lam jest literą i Mim jest literą >> (Tirmidi).

4. Wiara w Wysłanników Bożych

Powinniśmy wierzyć, że Allah Znalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taalawybiera na Swoich wysłanników najlepszych ludzi spośród całej ludzkości, aby przekazywali przesłanie wiary w Allaha, uczyli posłuszeństwa wobec Niego i ustanowili Jego religię na ziemi. Allah Znalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taalanakazał wysłannikom przekazanie Swojego przesłania ludziom, by po ich odejściu ludzie nie
mieli argumentu przeciwko Bogu. Wysłannicy posiadają najlepsze morale i nie mylą się w tym, co głoszą. Wysłanych zostało wielu proroków i wysłanników, ale nikt prócz Allaha Znalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taalanie zna ich dokładnej liczby.                Są to tylko ludzie, których Allah Znalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taalawyróżnił jako wysłanników, o czym informuje nas Koran:

<< I wysyłaliśmy przed tobą tylko ludzi, którym zostało dane objawienie. Zapytajcie więc ludzi posiadających napomnienie, jeśli wy sami nie wiecie! >> (Koran 21; 7)

Pierwszym prorokiem był Noe a ostatnim i pieczęcią wszystkich proroków – Muhammad  Znalezione obrazy dla zapytania sallallahu alayhi .

5. Wiara w Dzień Ostateczny

Należy wierzyć, że życie na tym świecie kiedyś się skończy. AllahZnalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taala mówi:

<< Wszystko, co jest na niej, przeminie, a pozostanie oblicze twego Pana, pełne majestatu i godne czci >>(Koran 55; 26)

Po śmierci Allah wskrzesi wszystkich ludzi, rozliczy ich, a tych, którzy czynili dobre uczynki, wierzyli w Allaha i naśladowali Jego proroków oraz wysłanników, Allah Znalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taalanagrodzi niekończącym się życiem w Raju. Natomiast tych, którzy popełniali złe czyny, nie wierzyli w Allaha i byli nieposłuszni wysłannikom, Bóg ukaże niekończącym się życiem w Piekle.

6. Wiara w Boskie Przeznaczenie

Należy wierzyć, że Allah posiadał wiedzę o wszystkim zanim coś stworzył i wie, co się stanie w przyszłości. Później dokonał stworzenia zgodnie ze Swoją wiedzą i przeznaczeniem. Allah Znalezione obrazy dla zapytania Allah subhana wa taalamówi:

<< Zaprawdę, Ten, który stworzył każdą rzecz i dał jej dokładną miarę >> (Koran 54; 49)

Z wiary w Boskie Przeznaczenie czerpiemy następujące korzyści:

Mamy czyste sumienie i spokój ducha. Nie ogarnia nas smutek z powodu tego, co się stało lub nie stało.

Zachęta do zdobywania wiedzy i poszukiwań tego, co Allah stworzył we wszechświecie. Nieszczęścia jak np. choroby mobilizują ludzkość do poszukiwania lekarstw w celu odsunięcia od siebie tego przeznaczenia poprzez szukanie środków medycznych w jakie Allah Najwyższy wyposażył wszechświat.

Związanie serca człowieka świadomego Boskiego przeznaczenia z Allahem i wyzbycie się strachu związanego z krzywdami jakie doznaje ze strony ludzi. Ibn Abbas powiedział:

<< Stałem raz za Prorokiem, który do mnie powiedział: -O młody chłopcze, Nauczę cię pewnych słów; Strzeż nakazów Allaha a On będzie cię strzegł. Strzeż nakazów Allaha, a znajdziesz Go przed sobą. Jeśli prosisz, proś Allaha, jeśli poszukujesz pomocy, szukaj jej u Allaha. Wiedz, że gdyby cały świat miał się zebrać, by ci pomoc, to nigdy nie będzie w stanie jedynie tak, jak Allah ci zapisał. A gdyby cały świat miał się zebrać, by uczynić ci krzywdę, to nigdy nie będzie w stanie tego uczynić, jedynie tak, jak Allah ci już zapisał. I pióra zostały zatrzymane a pisma wyschnięte >> (Tirmidi)

Islam jest religią ściśle monoteistyczną, muzułmanie wierzą w Jedynego Boga (arab. Allah), który stworzył cały świat, widzialny i niewidzialny, pierwszych ludzi – Adama i Ewę, posyłał proroków i wysłanników – pierwszym był Adam, a ostatnim posłanym do całej ludzkości z ostatecznym posłaniem – islamem – Muhammad Znalezione obrazy dla zapytania sallallahu alayhi. Muzułmanie oddają cześć tylko Jedynemu Bogu, i tylko do Niego wolno im kierować modlitwy i prośby. Księga Monoteizmu wyjaśnia podstawowe założenia islamu i tauhid – monoteizmu.

>> Księga Monoteizmu I <<;     >> Księga Monoteizmu II <<;     >> Księga Monoteizmu III <<

III. FILARY ISLAMU

1. Wyznanie Wiary – Szahada

Polega na świadomym wyznaniu, że nikt nie ma prawa być czczony prócz Jedynego Boga (arab. Allaha), a Muhammad Znalezione obrazy dla zapytania sallallahu alayhi jest Jego sługą i wysłannikiem. Jest to klucz do wejścia w islam. Znaczenie pierwszej części wyznania wiary, czyli <nikt nie ma prawa być czczony prócz Allaha> to:

Nie ma innego stwórcy wszystkich istot jak tylko Allah.
Nie ma innego władcy, który decyduje o wszystkim jak tylko Allah.
Nie ma nikogo, kto powinien być czczony jak tylko Allah.

<< Allah! Nie ma boga, jak tylko On – Żyjący, Istniejący! Nie chwyta Go ni drzemka, ni sen. Do Niego należy to,     co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi! A któż będzie się wstawiał u Niego inaczej jak za Jego zezwoleniem? On wie, co było przed nimi, i On wie, co będzie po nich. Oni nie obejmują niczego z Jego wiedzy, oprócz tego, co On zechce. Jego tron jest tak rozległy jak niebiosa i ziemia; Jego nie męczy utrzymywanie ich. On jest Wyniosły, Ogromny! >>(Koran 2; 255)

Cześć druga wyznania wiary, czyli <Muhammad jest Jego sługą i wysłannikiem> oznacza, że:

należy być posłusznym Prorokowi, w tym co nakazał.
należy wierzyć we wszystko, co powiedział.
unikać tego, co zabronił i przed czym ostrzegał.
czcić Allaha tylko i wyłącznie przez to, co Prorok zalegalizował.

<< A to, co wam daje Posłaniec, to bierzcie; a czego wam zakazał,od tego się powstrzymajcie! I bójcie się Allaha! Zaprawdę, Allah jest straszny w karaniu! >> (Koran 59; 7)

2. Modlitwa – Salat

Poprzez modlitwę muzułmanin utrzymuje ciągłą relację ze Stwórcą prosząc Go o przebaczenie i pomoc.
Jest pięć modlitw, które muzułmanin musi wypełnić w dzień i w nocy w określonych porach. Mężczyźni zobowiązani są do wykonania modlitw w meczecie, w grupie i tylko poważne powody zaniechania tego    mogą ich usprawiedliwić.

<< Zaprawdę, modlitwa dla wiernych jest przepisana w oznaczonym czasie! >> (Koran 4; 103)

Dzięki modlitwie grupowej muzułmanie poznają się nawzajem, umacniają więzi miłości i jedności i niwelują różnice wynikające z pochodzenia i statusu społecznego. Poznają sytuację braci w islamie. Jeśli ktoś jest nieobecny, a możliwe że zachorował, odwiedzają go, a jeśli zaniedbuje jeden z nakazów bożych, to napominają go. Wszyscy są uznani za równych pod względem ich poddania się Allahowi.

{O wy, którzy wierzycie! Kiedy stajecie do modlitwy, to obmyjcie wasze twarze i ręce aż do łokci; przetrzyjcie lekko wasze głowy, a nogi myjcie – aż do kostek. A jeśli jesteście w stanie nieczystym, to oczyszczajcie się. A jeśli jesteście chorzy albo w podróży, albo jeśli ktoś z was przyszedł z ustronnego miejsca, albo jeśli dotykaliście kobiet, a nie znajdziecie wody, to poszukajcie dobrego piasku i wycierajcie nim twarze i ręce. Allah nie chce sprawiać wam trudności, lecz chce was tylko oczyścić i chce w pełni obdarzyć was Swoją dobrocią. Być może, będziecie wdzięczni!} [Koran 5:6]

>> Księga Czystości <<

Allah nakazał muzułmanom odprawiać pięć obowiązkowych modlitw w ciągu doby. Modlitwa jest formą oddawania czci Bogu i nie może być adresowana do nikogo innego poza Nim. Księga Modlitwy jest częścią cyklu ksiąg poświęconych filarom islamu, omawia najważniejsze aspekty modlitwy i jej rodzaje.    Podstawowa lektura każdego muzułmanina.

>> Księga Modlitwy <<  

3. Jałmużna  – Zakat

Ta jałmużna jest niewielkim procentem od posiadanego majątku, który bogaty muzułmanin zobowiązany jest ofiarować biedniejszym. Są pewne warunki, które muszą być spełnione, aby jałmużna była przyjęta u Allaha. Muzułmanin daje jałmużnę z ochotą i ze świadomością, że jest to rozkaz od Allaha.

<< Jałmużny są tylko dla ubogich i biedaków, i tych, którzy przy nich pracują, i dla tych, których serca zostały pozyskane, i na wykup niewolników, i dla dłużników, i dla drogi Allaha, i dla podróżnego. To jest obowiązek nałożony przez Allaha! Allah jest wszechwiedzący, mądry! >> (Koran 9; 60)

Celem nakazu jałmużny jest ożywienie więzi solidarności wśród muzułmanów, jak również wyeliminowanie w społeczeństwie biedy, która w konsekwencji niesie za sobą wiele zagrożeń. Dzięki jałmużnie, serca bogatych oczyszczają się z żądzy posiadania, gdy z chęcią dzielą się częścią swojego majątku, a serca biednych oczyszczają się z nienawiści i zazdrości do bogatych, gdy otrzymują od nich część ich majątku a oni dbają o ich potrzeby zgodnie z nakazem Allaha.

Jałmużna (arab. zakat) to prawo wspólnoty muzułmańskiej do nadwyżki indywidualnego majątku wyznawcy islamu. W państwach muzułmańskich jest to obowiązkowy podatek. Często oblicza się ją według rocznego współczynnika 2,5% całości posiadanego majątku, a środki są zwykle rozprowadzane wśród ubogich.

<< Lecz prawdziwie pobożny jest: […] i ten, kto rozdaje majątek – mimo umiłowania go – bliskim krewnym, sierotom i biedakom, podróżnemu i żebrzącym, i na wykup niewolników. >> (Koran 2; 180)

Zakat, jeden z pięciu podstawowych obowiązków wyznawców islamu. Początkowo traktowany jako dobrowolny datek, przerodził się z czasem w podatek obowiązkowy na rzecz gminy religijnej. Do płacenia zakatu zobowiązani są wszyscy dorośli muzułmanie (bez względu na płeć), wolni, zdrowi, posiadający jakiś majątek lub określony dochód. Dobra podlegające opodatkowaniu dzielą się na 5 kategorii, różniących się między sobą wysokością nałożonego na nie podatku (od 2,5% do 10%).

Środki uzyskane z zakatu wydatkowane są w sposób ściśle określony przez Koran (m.in. na biednych, niewolników, więźniów, podróżnych, prowadzenie świętej wojny). W wielu krajach muzułmańskich zakat przekształcił się w podatek państwowy.

Allah nałożył na muzułmanów obowiązkowy podatek na cele dobroczynne, który nosi w języku arabskim miano zakatu.

{I zostało im nakazane tylko, aby czcili Allaha, wyznając szczerze Jego religię, tak jak hanifowie, odprawiali modlitwę i dawali jałmużnę (zakat). To jest religia prawdziwa} [Koran 98:5]

Są dwa obowiązkowe rodzaje zakatu: zakat al-mal – podatek od majątku w formie pieniężnej oraz zakat al-fitr – podatek z okazji końca postu w ramadanie. Wszelkie inne rodzaje jałmużny wykraczające poza wspomniane powyżej to nadobowiązkowa sadaqa, którą muzułmanin powinien dawać jak najczęściej.                            Księga Jałmużny omawia kwestie związane z dwiema obowiązkowymi formami jałmużny w islamie.

>> Księga Jałmużny <<

4. Post – Sałm

Muzułmanin ma obowiązek pościć przez miesiąc Ramadan raz w roku. Od świtu do zachodu słońca muzułmanin musi powstrzymać się od wszystkiego, co post unieważnia np. jedzenie, picie i współżycie płciowe ze współmałżonkiem. Post jest aktem czci, ale nie ustanowionym przez islam lecz obowiązkiem przypisanym wierzącym w poprzednich religiach. Allah mówi:

<< O wy, którzy wierzycie! Jest wam przepisany post, tak jak został przepisany tym, którzy byli przed wami-być może, wy będziecie bogobojni >> (Koran 2; 183)

Celem postu nie jest jedynie unikanie jedzenia czy picia lub innych fizycznych doznań, które wpływają na jego nieważność lecz przede wszystkim sensem postu jest wstrzemięźliwość od wewnętrznych skłonności takich jak kłamstwo, obmowa, oszustwo, fałszywa przysięga, które umniejszają wynagrodzeniu od Allaha. Oczywiście muzułmanin powinien pamiętać, że kłamstwo, oszustwo czy obmowa to niemoralne zachowania, których należy wystrzegać się poza Ramadanem a tym bardziej podczas postu,                                                        o czym powiedział Prorok  Znalezione obrazy dla zapytania sallallahu alayhi :

<< Kto nie porzuci, gdy pości, kłamstw i złego zachowania, to na nic Bogu z tego, że nie je, ani nie pije >>(Buchari)

Post jest rodzajem walki pomiędzy duszą a jej zachciankami i pożądaniami. Ma wiele zalet natury społecznej, które Prorok Znalezione obrazy dla zapytania sallallahu alayhi  wyjaśnił, przytaczając Słowa Allaha:

<< Wszystkie czyny dzieci Adama są dla nich oprócz postu, który jest dla Mnie i Ja za niego ich wynagrodzę. Post jest tarczą; kiedy pościsz nie powinieneś mówić złych rzeczy ani krzyczeć, a jeśli ktoś będzie chciał kogoś przekląć lub z nim walczyć, niech powie : – poszczę. Na tego, w którego rękach jest dusza Muhammada, zapach, jaki wydają usta poszczącego jest bardziej umiłowany przez Allaha niż zapach piżma. Ten, kto pości będzie miał dwie chwile radości: kiedy przerywa post i kiedy spotka się z Allahem >>(Buchari)

Poprzez post człowiek zdaje sobie sprawę, jak czują się bracia w islamie, którzy są w potrzebie, którzy nie mają wystarczającej ilości jedzenia, odzieży, schronienia. Post zachęca poszczącego do zapewnienia potrzebującym ich podstawowych praw, do interesowania się ich stanem i potrzebami.

Allah nakazał muzułmanom przestrzegać obowiązkowego postu w miesiącu ramadan. Post jest formą oddawania czci Bogu, jak również testem siły wiary człowieka. W ramadanie poza postem muzułmanie modlą się, wznoszą do Boga prośby i spełniają dobre uczynki. Księga Postu to jedna z ksiąg z cyklu poświęconego filarom islamu. Omawia najważniejsze aspekty postu od obowiązkowego w miesiącu ramadanie po post zalecany. Podstawowa lektura każdego muzułmanina i nie tylko.

>> Księga Postu <<

5. Pielgrzymka – Hadż

Hadż jest pielgrzymką, którą wykonuje się do Świętego Domu Allaha – Kaaby, by wypełnić określone rytuały w określonym miejscu i czasie. Ten filar islamu jest obowiązkowy raz w życiu dla każdego muzułmanina, mężczyzny i kobiety, którzy są zdrowi i osiągnęli wiek dojrzałości i są w stanie fizycznie i finansowo go wypełnić. Jeśli ktoś cierpi na nieuleczalną chorobę, która uniemożliwia mu wypełnienie hadż, ale ma ku temu środki finansowe, powinien wytypować kogoś, kto wykonałby pielgrzymkę za niego. Jeśli ktoś posiada pieniądze, ale tylko tyle, aby zaspokoić codzienne potrzeby tych, których utrzymuje, hadż przestaje być dla niego obowiązkiem. Allah mówi:

<< W nim są znaki jasne – miejsce, gdzie stał Abraham a kto wszedł do niego, był bezpieczny. Na ludziach ciąży obowiązek względem Allaha – na tych, którzy mają ku temu środki – odprawienia pielgrzymki do tego Domu. A kto nie wierzy… zaprawdę, Allah jest bogaty, ponad światami! >> (Koran 3; 97)

Hadż jest największym islamskim zgromadzeniem muzułmanów z całego świata przyjeżdżających w to samo miejsce i o tym samym czasie. Wszyscy zgromadzeni wokół Kaaby w Mekce wzywają tego samego Pana, są ubrani w takie same szaty, nie ma między nimi różnic społecznych, rasowych, a co więcej odczuwalne jest braterstwo i duchowe przeżywanie tych samych rytuałów oraz słychać wołania pielgrzymów:

                               Labbejka allahumma labbejk, labbejka la szarika laka labejk.                                                                                       Inna lhamda łaniamata laka ła lmulk la szarika lek,

co oznacza:

Oto jestem! O Allah, oto jestem. Nie masz żadnych współtowarzyszy. Oto jestem! Zaprawdę, cała chwała i wdzięczność Tobie się należą i całe zwierzchnictwo! Nie masz żadnych współtowarzyszy!

Wśród pielgrzymów nie ma różnicy między bogatym a biednym, szlachetnym a nie szlachetnym, białym a czarnym, Arabem a nie Arabem; wszyscy w oczach Allaha są równi. Jedyne co ich rożni, to stan bogobojności (taqła). Hadż jest wydarzeniem, które podkreśla braterstwo wszystkich muzułmanów oraz zjednoczenie w ich nadziejach i uczuciach.

Księga pielgrzymki to jedna z ksiąg z cyklu poświęconego filarom islamu. Omawia najważniejsze aspekty pielgrzymki. Podstawowa lektura każdego muzułmanina.

>> Księga Pielgrzymki <<

 IV. KALENDARZ MUZUŁMAŃSKI

Każdy naród świata liczenie czasu rozpoczynał od najbardziej pamiętnych wydarzeń. Za początek przyjmowano hipotetyczne daty stworzenia świata, potopu, panowania potężnych władców, pojawienie się wielkich proroków. Arabowie epoki przedmuzułmańskiej liczyli czas od pamiętnych bitew, takim wydarzeniem była napaść wojsk Jemenu na Mekkę w 570 r. W wojnie tej użyto słoni bojowych. W roku tym zwanym Rokiem Słonia urodził się Muhammad  Znalezione obrazy dla zapytania sallallahu alayhi (Alejhi Salam – Pokój z Nim).

Muzułmanie za początek ery Islamu uznają – hidżrę – emigrację z Mekki do Medyny wówczas nazywanej Jasrib. Miało to miejsce 20 czerwca 622 roku według kalendarza gregoriańskiego. Nową erę muzułmańską wprowadzono 17 roku hidżry (638 r.) za panowania kalifa Umara (Umara ibn al-Chattaba), panującego w latach 634-644. Pierwszy dzień ery muzułmańskiej został jednak ze względów praktycznych przesunięty do najbliższego nowiu księżyca, tj 16 lipca 622 roku. Muzułmański sposób obliczania czasu jest oparty na roku księżycowym, krótszym od słonecznego. Ponieważ rok księżycowy ma 354 dni, jest krótszy od roku słonecznego liczącego 365,25 w związku z tym rok księżycowy jednostajnie przesuwa się wstecz wobec roku słonecznego w cyklu 33 letnim. Oznacza to, że 33 lata księżycowe odpowiadają 32 słonecznym. Rok księżycowy dzieli się na 12 miesięcy księżycowych. A ponieważ długość jednej fazy księżyca wynosi 29,5 dnia (dokładnie: 29,5306, tj. 29 dni, 12 godzin, 44 minuty i 3,8 sekundy) rok księżycowy liczy 354 dni (dokładnie 12 x 29,5306 – 354,367). W celu uniknięcia ułamkowej liczby dni przyjęto na przemian 29 lub 30 dni. Początek roku i każdego muzułmańskiego miesiąca liczy się od dnia, w którym młody księżyc ukazuje się po raz pierwszy na nowiu. Aby przeliczyć lata hidżry' na rok słoneczny i odwrotnie zwykle używa się tablic lub wzorów. Przybliżony odpowiednik roku hidżry w kalendarzu gregoriańskim (słonecznym) można obliczyć na podstawie wzoru:

S = H – 3H : 100 + 622
lub
S = 32H : 33 + 622

gdzie S – oznacza rok słoneczny kalendarza gregoriańskiego, natomiast H – oznacza rok hidżry.

Odwrotnie, rok hidżry oblicza się na podstawie roku słonecznego według wzoru:

H = 33 ( S – 622 ) : 32

Nazwy miesięcy związane są wyraźnie z tradycjami i życiem codziennym Arabów przed islamem, a więc plemion koczowniczych Półwyspu Arabskiego.

Pierwszy miesiąc to muharram (30 dni). Nazwa tego miesiąca znaczy zakazany – święty. Był to jeden z czterech miesięcy, w którym zakazane było prowadzenie walk. Pierwszego muharrama zaczyna się nowy rok muzułmański. Na dziesiąty dzień tego miesiąca przypada Dzień Aszura, (Dzień pokuty i postu).  

Drugi miesiąc safar (29 dni) „żółty” miesiąc. 

Trzeci miesiąc rabi al-allal (30 dni), „wiosna pierwsza”. Według tradycji muzułmańskiej                      Muhammad Znalezione obrazy dla zapytania sallallahu alayhi  urodził się dwunastego dnia tego miesiąca w Roku Słonia. 

Czwarty miesiąc rabi al-sani (29 dni) „wiosna druga”.

Piąty miesiąc to dżumada al-ula (30 dni), termin dżumada oznacza twardnieć, zamarzać.

Szósty miesiąc to dżumada al-ahira (29 dni), miesiąc ten przypadał na okres chłodów.

Siódmy miesiąc radżab (30 dni) – „bezpieczny”, jeden z czterech miesięcy, w których był zakaz walk, w czasach przedmuzułmańskich powstrzymywano się od wojen i wypraw grabieżczych.

Ósmy miesiąc kalendarza muzułmańskiego to szaban (29 dni), był to czas kiedy plemiona arabskie prowadziły wojny międzyplemienne.

Dziewiąty miesiąc to ramadan (30 dni). Na miesiąc ramadan przypada obowiązkowy post muzułmański. Według tradycji muzułmańskiej w tym miesiącu objawiony został Kur’an (Koran).

Dziesiąty miesiąc to szałłal (29 dni), nazwa oznacza „wyruszać na wędrówkę”. Na pierwszy dzień tego miesiąca przypada święto zakończenia postu zwane Id al-Fitr (tureckie seker bayram).

Jedenastym miesiącem kalendarza muzułmańskiego jest miesiąc zu al-kada (30 dni), oznacza on siedzenie, przebywanie w jednym miejscu. W okresie przedmuzułmańskim był czasem zaprzestania wędrówek.

Ostatnim dwunastym miesiącem jest zu al-hidżdża (29 dni), nazwa pochodzi od terminu hadżdż – pielgrzymka, w tym bowiem miesiącu ma miejsce rytualna pielgrzymka do Mekki. Dziesiątego dnia kończy się pielgrzymka i na ten dzień przypada największe święto muzułmanów Id al-Adha, Święto Ofiarowania.

Permalink do tego artykułu: http://briansoft.home.pl/autoinstalator/wordpress/?page_id=3727&lang=pl