Powrót do Referencje naukowe

Dobrostan zwierząt  

 UBÓJ HALAL A CIERPIENIE ZWIERZĄT

Humanitarny ubój halal ma być zredukowaniem cierpienia. System halal wymaga, aby społeczność ludzka traktowała wszystkie istoty żyjące z szacunkiem, oraz by ich życie było chronione wraz z zapewnieniem im należnego dobrostanu.

W systemie halal obowiązuje bezwzględny zakaz narażania zwierząt na cierpienie, ranienie i zadawanie bólu (także znęcania się psychicznego). Ogólnie rzecz biorąc, ubój zwierząt jest najbardziej dopuszczalny i ma być niejako formą podziękowaniem Bogu za zwierzę, które musi zostać zabite i poświęcone człowiekowi jako pożywienie. W tym celu osoba dokonująca uboju zobligowana jest do wypowiedzi rodzaju modlitwy, specjalnej suplikacji, patrząc przy tym w zwierzęciu. Fakt ten sprawia, że osoba taka jest bezpośrednio świadkiem jego ostatniego tchnienia i zdaje sobie sprawę o rangę uboju.

Sam ubój niesie ze sobą wiele obwarowań, które mają jak już wspominano dwojaki sens. Obligatoryjną zasadą wobec zwierząt jest unikanie wszystkich działań powodujących ból. Po pierwsze, zwierzęta przeznaczone na ubój nie mogą być poddawane wcześniej jakiejkolwiek niepotrzebnej formie stresu. Jeżeli natomiast dokonuje się aktu uboju (dhabiha), powinno to być wykonane najszybciej i skutecznie, najlepiej jednym cięciem, tak by zwierzęta nie cierpiały zbyt długo. Co więcej zwierzęta nie mogą przebywać w tym samym pomieszczeniu, w którym dokonuje się uboju. Ma to na celu zaoszczędzenie im niepotrzebnego stresu.

Każdy etap czy to spęd, transport czy przebywanie zwierząt musi gwarantować, że na każdym etapie będą one traktowane z należnym im szacunkiem. W przeciwnym razie żywność straci status halal. Jakakolwiek forma bicia zranienia czy nacięcia jest zabroniona już na etapie transportu czy osobników oczekujących na ubój.

Także inne czynności mogące powodować nagły stres czy strach są zabronione. W systemie halal zwierzę uśmiercane jest jednym cięciem bardzo ostrego noża, który przecina tchawicę, arterię i żyłę szyjną. Oznacza to, że zwierzę umiera „od razu”. W „zwykłych” ubojniach nie halal zdarza się, że zwierzęta już na rampie transportowej są traktowane bolesnym poganiaczem (często elektrycznym) oraz przed ubojem ogłuszane w niewłaściwy sposób.

Tak więc oszałamianie zwierząt przed ubojem, które powoduje cierpienie (np. nieodpowiednie parametry narzędzi ogłuszających) jest niedozwolone. Jeśli oszałamianie jest stosowane, aby zminimalizować cierpienie zwierząt może być stosowane, lecz powinno odbywać się według wielu wymogów.

Generalizując, zwierzę powinno być oszołomione tymczasowo. Co to oznacza w praktyce? Oszołomienie nie powinno zabić ani przyczynić się do stałych urazów osobnika poddawanego ogłuszeniu. Narzędzie służące do ogłuszania nie powinno przenikać do ciała, czy powodować przełamania kości czaszki głowy.

Jakiekolwiek ogłuszenie jeśli zostało spowodowane, powinno po zaprzestaniu działania bodźca pozwolić na powrót czynności życiowych osobnika poddanego wcześniej tej czynności.

Przeciwnicy uboju religijnego (rytualnego, bez ogłuszania) przedstawiają go jako krwawy akt średniowiecznego barbarzyństwa. W efekcie wiele osób opowiada się za jego zakazem, tak naprawdę nie mając realnego wyobrażenia nie tyle nawet o istocie uboju religijnego, co nie zdając sobie sprawy z zasad tzw. uboju tradycyjnego, czyli z ogłuszaniem. Wielokroć można odnieść wrażenie, że alternatywą uboju bez ogłuszania jest… puszczenie zwierzęcia wolno, zdrowego i całego!

Przypomnijmy zatem, że ubój religijny polega na jednokrotnym cięciu ostrym nożem, mającym na celu przecięcie tętnic szyjnych i natychmiastowe skrwawienie zwierzęcia. Właśnie jednokrotność cięcia i odpowiednia ostrość noża są czynnikami zmniejszającymi do minimum odczuwanie nieuniknionego bólu. Zwierzę błyskawicznie traci świadomość, a do czasu ustania czynności serca – czyli do rzeczywistej śmierci – nie wykonuje się żadnych czynności rzeźniczych.

Ubój tradycyjny polega natomiast na tym, że zwierzę najpierw poddawane jest brutalnemu i bolesnemu ogłuszeniu, m.in. prądem poprzez przyłożenie elektrod na głowie lub na głowie i ciele zwierzęcia, urządzeniem bolcowym penetrującym lub niepenetrującym, poprzez przemieszczenie kręgów szyjnych lub uderzenie w głowę, poprzez trucie tlenkiem lub dwutlenkiem węgla, albo prądem w kąpieli wodnej. Następnie dokonuje się równie brutalnego zarżnięcia. W rezultacie zwierzę dwukrotnie doświadcza maksymalnego stresu i bólu. Ogłuszenie nie zawsze jest w pełni skuteczne – wówczas sprawia się zwierzęta wpół żywe. Do takiej sytuacji nigdy nie dochodzi podczas uboju religijnego.

Dobrostan zwierząt – stan zdrowia fizycznego i psychicznego osiągany w warunkach pełnej harmonii ustroju w jego środowisku.

Taki system chowu zaspokaja podstawowe potrzeby zwierząt, przede wszystkim w zakresie :

żywienia, dostępu do wody, potrzebnej przestrzeni życiowej, zapewnienia towarzystwa innych zwierząt, leczenia, higieny utrzymania, mikroklimatu pomieszczeń, warunków świetlnych. Jednocześnie nie pozwala na okaleczanie zwierząt oraz zapewnia ich schronienie przed złymi warunkami klimatycznymi.

W zakres tego pojęcia wchodzą również warunki przewozu zwierząt i humanitarnego sposobu uboju.

Cechy niskiego poziomu dobrostanu zwierząt :

obniżony poziom zdolności adaptacyjnych względem sytuacji stresowych,
obniżenie zdolności wzrostu i rozrodu,
uszkodzenia ciała,
choroby,
immunosupresja,
fizjologiczne przeciwstawianie się trudnościom,
behawioralne przeciwstawianie się trudnościom,
patologie behawioralne,
autonarkotyzm,
niechęć okazywania zachowań przeciwstawnych,
ograniczenie naturalnych reakcji i behawioru.

Cechy wysokiego poziomu dobrostanu zwierząt :

przejawianie różnorodnych form normalnego zachowania się,
utrzymanie w normie wskaźników fizjologicznych,
utrzymywanie w normie wzorców behawioralnych.

Ocena poziomu dobrostanu może być prowadzona w oparciu o kryteria naukowe, które uwzględniają :

wskaźniki fizjologiczne organizmu, zdrowotność zwierząt oraz wzorce behawioralne.

Warunki niezbędne do spełnienia wymogów dobrostanu zwierząt gospodarskich :

zapewnienie świeżej wody i paszy pokrywającej potrzeby w zakresie wzrostu, zdrowotności i żywotności,
zabezpieczenie wygodnej powierzchni wypoczynku, możliwości schronienia oraz optymalnych warunków środowiska,
zapewnienie prewencji, profilaktyki, szybkiej diagnostyki i skutecznego leczenia,
eliminacja czynników stresogennych,
zapewnienie odpowiedniej przestrzeni życiowej i składu socjalnego w grupie.

Podstawowe założenia dobrostanu zwierząt gospodarskich zostały opracowane przez działającą w Wielkiej Brytanii Radę Dobrostanu Zwierząt (Farm Animals Welfare Council) i są zawarte w Kodeksie Dobrostanu  Zwierząt Gospodarskich. 

Permalink do tego artykułu: http://briansoft.home.pl/autoinstalator/wordpress/?page_id=1374&lang=pl